Gewijde Ruimte

Stil kijk ik naar je gezicht terwijl jij ligt neergevlijd op een kerkbank
Zo ongewoon als dit beeld is, zo alledaags is het als jij het bent
Ik moet er om lachen, zoals jij daar ligt te midden van alle gewijdheid
Je stem spreekt met zachte klank
De halfduisternis laat je nog mooier schijnen dan je al bent
Geur van zoet witte leliebloemen zweemt voorbij
In stilte en verwondering geniet ik van dit vreemde maar heerlijke moment
03-03-2016

Geschreven door

WitteFee

Reacties op dit gedicht

WitteFee vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

Connection:	Maandag, maart 07, 2016 03:49
Toen ik jong was heb ik zoiets beleefd, maar hij zei geen woord als houtgesneden beeld maar gelukkig ben ik verkeerd aan 't belichten mooi bedicht, Roger

Over dit gedicht

Auteur: WitteFee
Gecontroleerd door: Brenda
Gepubliceerd op: 06 maart 2016
Thema's: [Bewondering] [Houden van] [Liefde]