Ooit
Ik lees en lees
vraag mezelf af waar het bleef
de woorden het uiten van
gevoelens die zijn verdwenen
alles zo ongrijpbaar
als leven in fantasie en dromen
overwalst door realiteit
gespleten in verlangen naar uitzicht
en hopeloos verwachten
dat het ooit weer beter wordt
Reacties op dit gedicht
| metske: | Donderdag, maart 10, 2016 15:38 |
| prachtige woorden |
|
| wervelende regenboog: | Donderdag, maart 10, 2016 12:25 |
| nog in de mist maar algauw in helderheid... vertrouw er maar op! :-) |
|
| Avr: | Donderdag, maart 10, 2016 09:47 |
| Ik hoop met je mee! Mooi verwoord! mvg Avr | |
| teun hoek: | Donderdag, maart 10, 2016 09:27 |
| zeker weten. th | |
Over dit gedicht
| Auteur: libel | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 10 maart 2016 | ||
| Thema's: | ||