Zwervend in paranoia
Zwervend in paranoia
Zijn ogen spieden waakzaam rond
in holle grauwe kassen
sliertige haren, verwarde baard
geen weken zich gewassen
Nergens rust noch veiligheid
hij weet, ze spannen samen
hoe hij zich noemt, dat maakt niet uit
ze kennen al zijn namen
Steeds weer verschijnt een ander gezicht
hij kent hun syndicaten
vernietiging van heel zijn brein
is' t doel van wie hem haten
Hem is de Waarheid toevertrouwd
hij laat zich niet verrassen
niemand levert hem ooit nog uit
aan 't rijk der witte jassen
Reacties op dit gedicht
| Josie: | Zondag, mei 26, 2002 11:43 |
| doet me denken aan die film..."12 monkeys" heet ie volgens mij sterk geschreven |
|
| Sheena: | Zondag, mei 26, 2002 01:35 |
| geeft me de kriebels, maar dat was vast de bedoeling .... intens en onverwachts ... heerlijk weer eens iets langers van je te lezen als een limerick ;) ook al zijn die ook niet te versmaden *knipoog* Sheen |
|
| darkmind: | Zaterdag, mei 25, 2002 20:34 |
| nice poem greetz Hendrik |
|
| blommeke: | Zaterdag, mei 25, 2002 19:58 |
| prachtig peter, heel sterk, een ziekte met achterdocht en wantrouwen, goed verwoord! |
|
| magiceye: | Zaterdag, mei 25, 2002 19:44 |
| he? oké ik vat hem niet helemaal. mare...... tja wat eigenlijk nog meer. kweet het niet. wel mooi gedicht. ik moet er wel een beetje over nadenken. groetjes. |
|
| Thecool: | Zaterdag, mei 25, 2002 18:50 |
| das weer een mooie denker |
|
Over dit gedicht
| Auteur: PeterdB | 
|
|
| Gecontroleerd door: Frummel | ||
| Gepubliceerd op: 25 mei 2002 | ||
| Thema's: | ||