wenen
Het doet zo'n zeer
Wanneer ik zachtjes ween
Om het verdriet
Wat ik heb gekend
Zoveel pijn en angst
In stilte verzwegen
Ik was versteend
Door zoveel onmacht
Ik was maar een kind
En al zoveel beleeft
Na jaren vertrokken geweest
Sta ik toch bijna op beide benen
Maar nog, ik ween.
Wanneer ik zachtjes ween
Om het verdriet
Wat ik heb gekend
Zoveel pijn en angst
In stilte verzwegen
Ik was versteend
Door zoveel onmacht
Ik was maar een kind
En al zoveel beleeft
Na jaren vertrokken geweest
Sta ik toch bijna op beide benen
Maar nog, ik ween.
Reacties op dit gedicht
| sniperium: | Zondag, september 11, 2016 15:45 |
| kracht en litteken weefsel, je kan alleen maar sterker worden. let wel, kracht is zwakte, zwakte is kracht. |
|
| Connection: | Vrijdag, maart 18, 2016 02:08 |
| Innerlijk wenen naar buiten gebracht en de nog onverbroken onmacht Wens Jou kracht toe met verbreken van het versteende. Lieve Groet, Roger |
|
| Pbouwknegt : | Donderdag, maart 17, 2016 22:52 |
| En je dicht het met woorden waardoor er voeling ontstaat die desondanks alleen beleeft wordt. Er wordt mee en graag gelezen. |
|
| Avr: | Donderdag, maart 17, 2016 20:02 |
| Verdriet hoort ook bij het verwerken! Heel veel sterkte gewenst! mvg Avr | |
Over dit gedicht
| Auteur: tulpje | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 17 maart 2016 | ||
| Thema's: | ||