Pijn in haar hart
ze huilt al dagenlang
stil zit ze in de zetel, heel apart
andere mensen maken haar zo bang
In de zetel kijkt ze door het raam
tranen lopen langs haar wangen
dat is waar ze zich voor schaamt
een lach op haar gezicht is waar ze zit naar te verlangen
Pijn in haar ziel
tranen uit haar ogen
het is alsof ze van een hoge brug viel
zoveel tranen moeten drogen
Ze kan er niet meer tegen
zou weg willen van deze aarde
op haar gezicht is er alleen nog maar regen
ze is niets van waarde
Pijn in haar hoofd
van alles wat ze denkt
niemand heeft haar geluk beloofd
er is niemand die haar liefde schenkt