Mijn ster.
Mijn ster.
Ik leef in de toekomst,
de vlam word niet groot.
Mijn ster zal ontbranden,
maar pas na mijn dood.
Deze wereld verstikt me,
houd me vlammetje klein.
Ik kan hier niet wezen,
wie ik eigenlijk wil zijn.
Hou van lachen en zingen,
wil dansen van geluk.
Maar de wereld ellende,
brengt mij van me stuk.
Al weet ik van binnen,
komt allemaal goed.
Kan toch niet beschrijven,
wat het allemaal doet.
Ik leef in de toekomst,
de vlam word niet groot.
Mijn ster zal ontbranden,
maar pas na mijn dood.
Deze wereld verstikt me,
houd me vlammetje klein.
Ik kan hier niet wezen,
wie ik eigenlijk wil zijn.
Hou van lachen en zingen,
wil dansen van geluk.
Maar de wereld ellende,
brengt mij van me stuk.
Al weet ik van binnen,
komt allemaal goed.
Kan toch niet beschrijven,
wat het allemaal doet.
Reacties op dit gedicht
| september: | Zondag, juli 22, 2018 19:40 |
| Prachtig De woorden stralen als een ster. |
|
| Remco den Hartog: | Zaterdag, oktober 08, 2016 00:05 |
| De wereld is 1 brok ellende waar je zelf als een ster in kunt stralen | |
| Remco den Hartog: | Zaterdag, oktober 08, 2016 00:04 |
| Prachtig.. | |
| Janny Scheybeler de Jonge: | Zaterdag, april 09, 2016 22:03 |
| voel wat je bedoelt | |
Over dit gedicht
| Auteur: slaaf Jacob |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 09 april 2016 | ||
| Thema's: | ||