Toch speelden wij zon
toch speelden wij zon
ik heb de schaduwkanten
lang gezien dacht dat
zij het echte leven waren
de jeugd werd er al
heel vroeg mee omgeven
toch speelden wij zon
klein geboren mochten wij
pas laat de stem verheffen
op hun manier gaan overleggen
weerstand was hun zekerheid
in generaties opgebouwd maar
wel in een vooroorlogse tijd
wij zochten openheid en
vrijheid in het discussiëren
hun tolerantie moesten wij ontberen
gelouterd door de strijd
mochten wij de bloemen dragen
om samen een nieuwe orde te maken
wil melker
21/04/2016
Reacties op dit gedicht
| Stroejaro: | Donderdag, april 21, 2016 17:49 |
| Knap verwoord en met veel respect gelezen! | |
| slaaf Jacob: | Donderdag, april 21, 2016 11:41 |
| Heb er iets van meegekregen die tijd mooi Wil groetjes en geluk. |
|
| Avr: | Donderdag, april 21, 2016 10:26 |
| Elk huisje, zijn kruisje, zegt men wel eens! De schijn op houden! Dat is van alle tijden! Mooi verwoord! mvg Avr | |
| Anneke Bakker: | Donderdag, april 21, 2016 09:32 |
| Diep respect voor dit gedicht Wil met bewondering voor de tijd van toen, toen alles nog anders was. Zonnige groet en mooie dag . Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 21 april 2016 | ||
| Thema's: | ||