De Maan
Z’is net als de maan
Enigmatisch, ver en fascinerend
En, zo lijkt toch, onverschillig
Bij alles wat zich afspeelt hier beneden
Maar de maan is nu zo treurig
Ondergaat haar dagen wenend
’t lijkt daarom dat het tegenwoordig
Zoveel meer dan vroeger regent
De maan zou niet mogen huilen
Omdat elke traan gedroogd wordt door de zon
Zo’n onuitputtelijke bron van troost zijn
Ik wou dat ik dat voor haar kon
Enigmatisch, ver en fascinerend
En, zo lijkt toch, onverschillig
Bij alles wat zich afspeelt hier beneden
Maar de maan is nu zo treurig
Ondergaat haar dagen wenend
’t lijkt daarom dat het tegenwoordig
Zoveel meer dan vroeger regent
De maan zou niet mogen huilen
Omdat elke traan gedroogd wordt door de zon
Zo’n onuitputtelijke bron van troost zijn
Ik wou dat ik dat voor haar kon
Reacties op dit gedicht
| september: | Donderdag, mei 12, 2016 21:54 |
| Mooi gedicht vol genegenheid. Mooi vormgegeven ook. Liefs | |
| Roselynn: | Donderdag, april 28, 2016 16:23 |
| Mooi verwoord... hou van de maan.. in al haar facetten. .. Mysterieus mooi... |
|
| Zarkalo: | Donderdag, april 28, 2016 12:00 |
| Maar Teun, toch, de maan is toch veel meer dan dat? Denk je dat de zee vanzelf naar het land komt en weer terug, misschien? | |
| teun hoek: | Donderdag, april 28, 2016 10:24 |
| geeft alleen de weerspiegeling door van de zon toch. th | |
Over dit gedicht
| Auteur: Zarkalo | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 28 april 2016 | ||
| Thema's: | ||