in de ochtend is de hele wereld stil
‘s ochtends voelt het fris in ’t woud
staan bomen als versteend
terwijl zacht schurend water
als dauw uit poriën van de hemel valt
ik altijd sneller ga tussen de tenen
het trage bewegen van vissen
en ’t zingen van vogels boven mij
hun dankgebeden juichend in de oren
spreek ik tot mijn godin die ik smeek
al zie ik haar aan haar voeten opgehangen
weerspiegeld in de tranen van mijn ogen
- de hare star en met verstilde schreeuw
lijkt wel de mond gebroken en uit steen
door vleesgeworden angsten en ontzetting
om wat er van de schepping is geworden
klopt ‘t hart voor ons in pure liefde
en is de hele wereld stil
sunset 08-05-2016
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Zondag, mei 08, 2016 22:45 |
Stroejaro, slaaf Jacob, Dank jullie wel voor het lezen en reageren. Nog een heel rustige zondagavond en vriendschappelijke groet, |
|
| slaaf Jacob: | Zondag, mei 08, 2016 22:41 |
| Voelt treurig aan gelukkig nog dat hart met pure liefde. Groetjes en geluk. |
|
| Stroejaro: | Zondag, mei 08, 2016 20:36 |
| Weer een bijzonder en poëtisch schrijven. Weer graag gelezen. | |
| sunset: | Zondag, mei 08, 2016 20:21 |
John Kroos, Dank je wel voor je heel fijne reactie en geniet van een rustige en zonnige zondagavond. Warme vriendschappelijke groet, |
|
| John Kroos: | Zondag, mei 08, 2016 15:47 |
| Prachtig en dus graag gelezen. Warme groet, John |
|
