de krans van armoede
buiten trekken donkere wolken voorbij
terwijl ik stil even denk
aan voorbije dagen
die druk en speciaal waren
mensen kwamen met hun noden
praten over dit en dat
maar ze hadden stuk voor stuk
de krans van armoede
om hen heen
ik werd stil van al hun woorden
wist met mezelf geen raad
en toch moest ik hen zeggen
er komt licht in de dageraad
ik voelde de pijn
vaak bij hun verhalen
en toch hadden zij dat tikkeltje hoop
ik bewonderde hun vechtlust
hun geloof
terwijl ik stil even denk
aan voorbije dagen
die druk en speciaal waren
mensen kwamen met hun noden
praten over dit en dat
maar ze hadden stuk voor stuk
de krans van armoede
om hen heen
ik werd stil van al hun woorden
wist met mezelf geen raad
en toch moest ik hen zeggen
er komt licht in de dageraad
ik voelde de pijn
vaak bij hun verhalen
en toch hadden zij dat tikkeltje hoop
ik bewonderde hun vechtlust
hun geloof
Reacties op dit gedicht
| Johny Donovan: | Zaterdag, mei 28, 2016 22:55 |
| mooike roosje!! | |
| Hans Winter: | Zaterdag, mei 28, 2016 22:00 |
| zo zalig mogen de armen van de geest gaan wezen, mede deelzaam leven zelfs. goed gezien, groetje, hans |
|
Over dit gedicht
| Auteur: roosjerood | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 28 mei 2016 | ||
| Thema's: | ||