zomerblauw
terwijl wij dwaas rondspringen op het bed
en dat – bijna – vergeten
zijn wij aarde hemel oppervlakte en lucht
vliegen elkaar voorbij, zien onze lijven
in het volgende moment wapperende haren
en het waterblauw van de zomer
ons blij gillen raakt zich, verbindt snel
onze adem wanneer armen vallen
de voetzolen de boxspring raken
en wij met hernieuwde kracht
elkaar voorbij glijden tot er niets meer
tussen ons is dan enkel zomerblauw
wanneer het springen, het vallen stopt
tuimelen wij met bevende benen
balanceren op aardelucht golven
houden elkaar stevig vast om niet te vallen
en ook om adem te kunnen halen
tot zomerblauw ons de lucht in gooit
in een oneindig lachen, liefdevol zacht
sunset 31-05-2016
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Woensdag, juni 01, 2016 13:52 |
| slaaf Jacob, De vraag is niet wie het niet deed maar wel wie het nog doet; wij bv *glimlacht* Dank je voor je lezen en reageren en geniet van een fijne woensdagnamiddag, |
|
| slaaf Jacob: | Dinsdag, mei 31, 2016 23:32 |
| Mooi springen op bed wie deed het niet. Groetjes en geluk. | |
