Over de duinen
Over de duinen
zie ik het water
voel ik de wind
Denk ik aan toen
komen herinneringen
voel ik me weer kind
Voel ik me overweldigd
door die immens grote zee
Kan ik de hemel zien
sta ik te kijken heel gedwee
Ervaar ik veel rust
valt er kalmte over me heen
Voel ik me best nietig
maakt soms dat ik ween
Maar dan van ontroering
van al dit moois ooit ontstaan
Dan kan ineens
mijn hart dat even niet aan
En laat ik het gewoon gebeuren
laat ik mijn tranen gaan
Dan laat ik voldaan een zucht
en adem diep in
Hier dit alles te ervaren
voelt altijd weer als een nieuw begin
Reacties op dit gedicht
| slaaf Jacob: | Maandag, juni 13, 2016 22:15 |
| Ja staan langs de kust doet ons veel goeds mooi beschreven. Groetjes en geluk. | |
| Avr: | Maandag, juni 13, 2016 13:23 |
| Heel mooi gedicht! mvg Avr |
|
| teun hoek: | Maandag, juni 13, 2016 11:11 |
| heerlijk dat genieten heb een leven lang in onze duinen gezworven er 34 jaar in gewoond. teun |
|
| Anneke Bakker: | Maandag, juni 13, 2016 09:29 |
| Een parel Mamke hoe jij geniet van de zee en je zult je één voelen met de natuur, heel mooi. Lieve groet. Anneke |
|
| Stroejaro: | Maandag, juni 13, 2016 08:56 |
| Heel mooi! | |
| wervelende regenboog: | Maandag, juni 13, 2016 08:30 |
| mooi om de schoonheid van de natuur zo intens te ervaren was er ook even in gedachten...heerlijk |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Mamke | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 13 juni 2016 | ||
| Thema's: | ||