Als zoete honing kleeft de herinnering aan jouw mond op mijn lippen
Mijn kleren dragen nog de geuren van jouw oriënt
Terwijl strelende indrukken de vingertoppen hebben gladgesleten
Water kwam tot kookpunt en bedaarde met het doven van het gas
Precies zoals de ontembare wateren in onze ziellenlichaam hevig kolkten
Tijd noch ruimte om de boel te laten overkoken
Ik verlang je zo, je adem die mijn lichaam leven inblaast
Ik begeer je zo, je handen en je ogen
die mijn schoonheid tot leven brengen
Ik belief je zo, jouw ziel en lichaam die zich met de mijne vermengen