Groningen leeft
In het noorden siddert de aarde
verschijnen scheuren in huizen
storten ruïnes gruizelend ineen
Liefde wordt een zee van verdriet
een meer van bremzoute tranen
waarop een lichaam drijft
De meeuwen krijsen en kijken
honger wordt dan pas gestild
bij het moment van bezwijken
verschijnen scheuren in huizen
storten ruïnes gruizelend ineen
Liefde wordt een zee van verdriet
een meer van bremzoute tranen
waarop een lichaam drijft
De meeuwen krijsen en kijken
honger wordt dan pas gestild
bij het moment van bezwijken
Reacties op dit gedicht
| Avr: | Vrijdag, juni 24, 2016 12:20 |
| Heel mooi, en juist verwoord! Pas als het kalf verdronken is, dempt men de put! mvg Avr | |
| Janny Scheybeler de Jonge: | Vrijdag, juni 24, 2016 10:10 |
| breek me de bek niet los | |
Over dit gedicht
| Auteur: Stanislaus Jaworski | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 24 juni 2016 | ||
| Thema's: | ||