gezegend
zonnestralen breken door wolkendek
de laatste regentranen vallen in aarde
de windhoos die ze meevoert gaat liggen
en langzaam besef begint te groeien
van laten gaan en loslaten
de wetenschap dat het nooit zal vervagen
doet de zekerheid in mij groeien
dat ik ben sterk genoeg om te doorstaan
dat wat me gebeurd is laten gaan
kloppend hart in liefde verbonden
rijk ik uit ver boven het wolkendek
zie ik mijn leven met rijkdom gevuld
zie ik mijn hart in goud omhuld
de goedheid de zegen het verdriet ver vooruit
loop ik op wolken in magische zekerheid
dat liefde zal volgen mijn hartje van goud
dat ik het zal vinden voor ik wordt oud
de laatste regentranen vallen in aarde
de windhoos die ze meevoert gaat liggen
en langzaam besef begint te groeien
van laten gaan en loslaten
de wetenschap dat het nooit zal vervagen
doet de zekerheid in mij groeien
dat ik ben sterk genoeg om te doorstaan
dat wat me gebeurd is laten gaan
kloppend hart in liefde verbonden
rijk ik uit ver boven het wolkendek
zie ik mijn leven met rijkdom gevuld
zie ik mijn hart in goud omhuld
de goedheid de zegen het verdriet ver vooruit
loop ik op wolken in magische zekerheid
dat liefde zal volgen mijn hartje van goud
dat ik het zal vinden voor ik wordt oud
Reacties op dit gedicht
| Avr: | Zaterdag, juni 25, 2016 22:47 |
| Mooi verwoord! Het vertrouwen in de toekomst! Graag gelezen! mvg Avr | |
| wervelende regenboog: | Zaterdag, juni 25, 2016 20:14 |
| je hebt jezelf uit het moeras getrokken en hebt genoeg kracht om je leven naar eigen believen in te kleuren.. goed om te lezen |
|
Over dit gedicht
| Auteur: geronnimo | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 25 juni 2016 | ||
| Thema's: | ||