In_Avalon_
aardeland deint
achter mij liggen verre horizon wegen
ver in het heldere noorden schijnt de zon
daarachter een oase van rust
vreemd maar zo staat het geschreven
nooit zal ik jou tot aangezicht spreken
zelfs de adelaar van de tijd spreidt zijn vleugels
opgezweept is het water van heldermeer
al mijn kunde spannen de zeilen
het vooruitziende is de blik tot de morgenstond
mijn schild schittert
en waarheid
is mijn blanke wapen
Reacties op dit gedicht
| september: | Donderdag, juli 28, 2016 11:24 |
| Prachtig. De dieprust van een mystieke wereld. Gelezen en herlezen en zeer de moeite waard. Liefs | |
| sunset: | Donderdag, juli 28, 2016 10:26 |
Met heel veel genoegen heb ik jouw verwoording gelezen hier; chapeau. Nog een vredevolle donderdag en warme groetende genegenheid, |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Donderdag, juli 28, 2016 07:25 |
| wow | |
Over dit gedicht
| Auteur: Connection | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 28 juli 2016 | ||
| Thema's: | ||