het maantje lacht
soms dwalen sporen in de nacht
lichtgevend in het duister
en terwijl de maan dan waakt
hoor je zacht 't sterrengefluister
zoemend spreekt het je dan toe
in onverstaanbare woorden
maar diep van binnen begrijp je
wat deze stem je laat horen
het geeft je dromen in de nacht
als't maantje heel zacht naar je lacht
lichtgevend in het duister
en terwijl de maan dan waakt
hoor je zacht 't sterrengefluister
zoemend spreekt het je dan toe
in onverstaanbare woorden
maar diep van binnen begrijp je
wat deze stem je laat horen
het geeft je dromen in de nacht
als't maantje heel zacht naar je lacht
Reacties op dit gedicht
| Janny Scheybeler de Jonge: | Dinsdag, augustus 02, 2016 23:06 |
| een lief gedicht | |
| Willem B. Tijssen: | Dinsdag, augustus 02, 2016 17:23 |
| Zolang de maan ons in onze dromen toelacht, wacht de wereld heel veilig gedurende de nacht. | |
| Ruud Grootveld: | Dinsdag, augustus 02, 2016 16:40 |
| Lief verwoord Een sterrennacht en heldere maan en dan die stilte, dat doet wat met je. |
|
| september: | Dinsdag, augustus 02, 2016 16:28 |
| Wat een lief en lieflijk gedicht. Een pareltje. Liefs | |
| Anneke Bakker: | Dinsdag, augustus 02, 2016 13:20 |
| Geef haar dan fijntjes een knipoog Roosje. Lieve groetjes. Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: roosjerood | 
|
|
| Gecontroleerd door: Brenda | ||
| Gepubliceerd op: 02 augustus 2016 | ||
| Thema's: | ||