Dag lief kindje van me.
Zelf nog zo jong ,
vaak wat andere zeggen té jong..
maar wat was je welkom geweest.
Niets van jou mogen meemaken ,
alleen de misselijkheid.
En nu zit ik hier..
Huilend en alleen,
mijn gevoel is leeg,
mijn buik is leeg.
Hoe zou je geweest zijn?
Wie zou je worden?
Ik zal er nooit meer achter komen.
Wat had ik jou graag gezien, gevoeld en vast gehouden.
De hemel is jou nieuwe huis, want jou hartje is gestopt.
Dag lief kindje , ik zal je niet vergeten .
vaak wat andere zeggen té jong..
maar wat was je welkom geweest.
Niets van jou mogen meemaken ,
alleen de misselijkheid.
En nu zit ik hier..
Huilend en alleen,
mijn gevoel is leeg,
mijn buik is leeg.
Hoe zou je geweest zijn?
Wie zou je worden?
Ik zal er nooit meer achter komen.
Wat had ik jou graag gezien, gevoeld en vast gehouden.
De hemel is jou nieuwe huis, want jou hartje is gestopt.
Dag lief kindje , ik zal je niet vergeten .
Reacties op dit gedicht
| Claudelaire: | Woensdag, augustus 16, 2017 15:16 |
| Blijf erover schrijven Sandra want dat verlicht de pijn ! Sterkte !! | |
| Aquarel: | Zaterdag, september 03, 2016 22:02 |
| Ik sluit me aan bij Avr. Zo mooi geschreven en zo droef dat je dit kindje hebt verloren... Sterkte, liefs, Aquarel |
|
| Avr: | Zaterdag, september 03, 2016 21:41 |
| Wat een droef mooi schrijven! Wens je heel veel sterkte toe! mvg Avr |
|
Over dit gedicht
| Auteur: sandra1234 | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 03 september 2016 | ||
| Thema's: | ||