Vorige leven

Mijn ziel zwevend door de regenachtige nacht
Geen idee wat mij bij het ziekenhuis heeft gebracht
Een bezorgde man was mij meteen opgevallen
Naast het bed waarin een vrouw lag te bevallen

Het leken wel mijn ouders, begon ik me te realiseren
Ik zweefde dichterbij om hun beter te observeren
Plotseling werd ik door een gat opgeslokt, en ik viel
Langs sterren en kleuren, draaiende als een wiel

Het werd stil, koud en had geen zicht voor ogen
Naakt, uitgehongerd, met een gedesoriënteerd denkvermogen
Wie of wat ben ik, ik kon alleen maar schreeuwen
Waar ben ik, opgesloten in het niets, het duurde eeuwen

Totdat ik mijn ogen kon openen, en zag de waarheid
Ik was de baby van mijn ouders, in eenzaamheid
Want ik wilde hun vertellen, over de weg hier naartoe
Maar mijn ouders begrepen mij niet, en speelden kiekeboe

En heb moeten concluderen, dat ik mij lichaam niet kon controleren
Praten lukte niet, ik moest alles opnieuw leren
Ik was een oude geest, lijdend aan het babysyndroom
Twijfelend aan mezelf, het was vast allemaal een droom

Vervaagt werden mijn herinneringen, ik dacht alleen aan eten
Ik deed mijn eerste stapjes, maar was mijn vorig leven al helemaal vergeten