rimpels op het water
het zonlicht projecteerde
je gezicht
op het stille
wateroppervlak
je weerspiegeling was duidelijk
kaatste mij
een waar beeld
van je gezicht terug
ik zag je mooie glimlach
je stralende ogen
ik was gerust en voelde
me zo op mijn gemak
tot een venijnige wind
dit moment verstoorde
met rimpels op het water
het beeld vervaagde… vlug
maar de liefde was sterk
we vochten terug
de wind was gaan liggen
met haar rimpels verzwakt!
Johny Donovan,2016
Reacties op dit gedicht
| Janny Scheybeler de Jonge: | Zondag, september 04, 2016 20:24 |
| heel goed | |
| Willem B. Tijssen: | Zondag, september 04, 2016 19:01 |
| De rust en mildheid die scherpe levenslijnen verzachten. mooi verwoord. |
|
| teun hoek: | Zondag, september 04, 2016 12:29 |
| door de storm heen de rust weer vinden is en blijft boeiend. th | |
| Stroejaro: | Zondag, september 04, 2016 11:10 |
| Wauw, mooi verwoord zeg. Graag gelezen dit mooie werk. | |
| Anneke Bakker: | Zondag, september 04, 2016 10:18 |
| Bijzonder mooi jouw liefde verwoordt Johny, koester het. Fijne dag wens ik je . Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Johny Donovan |  
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 04 september 2016 | ||
| Thema's: | ||