Noblesse oblige
Als ik denk aan m'n vader
die zo heeft geleden in
donkere oorden waar
het licht zich nauwelijks
liet zien en als ik denk hoe
ik voor hem heb gebeden
dat is niet te verwoorden
zelfs niet in 'n gedicht van
een regel of zeventien.
Toch is het goedgekomen
met hem als we op zijn
leven terugzien want al
zijn zonnige dromen zijn
uitgekomen even nadien.
En ik kan zelfs een boek
over hem schrijven want
leefde hij niet voor tien?
Reacties op dit gedicht
| Claudelaire: | Woensdag, september 14, 2016 17:50 |
| Allen bedankt ! Mijn overleden vader zal met deze mooie reacties kunnen leven ;-) |
|
| Ruud Grootveld: | Woensdag, september 14, 2016 17:15 |
| Mooi gedicht, met veel liefde voor de vader. | |
| teun hoek: | Woensdag, september 14, 2016 13:19 |
| Bijzonder, ondanks gebrek aan weten waarom. th | |
| Janny Scheybeler de Jonge: | Woensdag, september 14, 2016 11:02 |
| je vader leeft!! heel mooi |
|
| ela: | Woensdag, september 14, 2016 09:14 |
| Het gedicht toont aan dat je nooit verloren bent,zolang men aan je denkt met de liefde van familie. ela |
|
| Claudelaire: | Woensdag, september 14, 2016 08:49 |
| Bedankt Anneke ! | |
| Anneke Bakker: | Woensdag, september 14, 2016 08:43 |
| Interessant gedicht met herinnering om te koesteren. Met respect gelezen Claudelaire. Zonnige groeten. Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Claudelaire | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 14 september 2016 | ||
| Thema's: | ||