zolang jouw huid
aan zee is wind
op zijn ruwst
stoeien zij samen
bomen rechtop;
dijken struinen
langs stranden
zij liggen op ’t land
zoals een in slaap
zwetend lichaam
verbergen wrakhout
en een wirwar van
voortrazende wegen
twee reigers
strekken hun lijf
meter na meter
hemelwaarts
hun roepen ligt
naast mij in bed
altijd zal ik blijven
zolang jouw huid
mijn vel omsluit
sunset 01-10-2016
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Zondag, oktober 02, 2016 11:19 |
Janny Scheybeler de Jonge, Anneke Bakker, Hajduk, Dank jullie wel voor jullie lezen en reageren en geniet van een heel fijne zondag. Warme genegen groet, |
|
| Hajduk: | Zondag, oktober 02, 2016 03:26 |
| Geweldig! | |
| Anneke Bakker: | Zaterdag, oktober 01, 2016 16:57 |
| Bijzonder mooie poëzie over liefde en leven samengeweven Sunset. Fijn weekend wens ik je. Anneke |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Zaterdag, oktober 01, 2016 16:37 |
| mooi | |
