‘t Donker dat schaduwen betreedt
in de ruimte van de stille avond
Een zwart bedekkend hemelkleed
spreekt geleidelijk de vrieskou naar de mond
De soms schichtige gele maan,
verstopt achter dichte boomtakken
laat het licht niet altijd volledig gaan
Ommantelend duister wil graag inpakken
Het toneel nadert uiteindelijk toch weer het einde van de dag
Een spel wordt vervolgd onder 't nachtgezag
Stroejaro: | Woensdag, oktober 12, 2016 09:32 |
Bedankt Mamke! | |
Mamke: | Dinsdag, oktober 11, 2016 19:36 |
Wat een prachtig gedicht! |
|
Stroejaro: | Dinsdag, oktober 11, 2016 09:24 |
Bedankt Anneke! | |
Anneke Bakker: | Dinsdag, oktober 11, 2016 08:59 |
Het spel van de maan met haar komen en gaan is zo boeiend in samenspel met de sterren. Mooi gedicht Stroejaro en graag gelezen. Zonnige groet. Anneke |
|
Auteur: Stroejaro | ||
Gecontroleerd door: Stroejaro | ||
Gepubliceerd op: 11 oktober 2016 | ||
Thema's: |