Vurig.
Vurig.
Vurig heb ik
verlangd
samen het uittochtsmaal te vieren.
Het Hoge dat
beneden strandt
voor ’t aardse kwaad dat hier blijft tieren
’t gebroken brood
zoals Zijn lichaam
de wijn, als reinigend bloed
voor ons vergoten
tot herkansing
opdat het schepsel God ontmoet.
In alle Godsdiensten
op aarde
krabbelt de mens zoekend omhoog
om iets nabij
zijn God te komen
waar die illusie vaak vervloog.
In Christus ligt
de richting anders
hier is ’t God zelf Die neerwaarts daalt
om deze schepping
weer te redden.
De Zoon , Die ’t kwade van ons haalt.
Vurige begeerd
reikt Hij de beker
der dankzegging een ieder aan
die Hem gedenkt
Zijn liefde aanneemt
dan breekt in ons het goede baan.
th
Reacties op dit gedicht
| Mr. Plokky: | Woensdag, oktober 12, 2016 19:47 |
| Goede tijden slechte tijden. Ik dank voor wat er is, en wat er was. | |
| Hans Winter: | Woensdag, oktober 12, 2016 18:34 |
| hem gedenken en de heer danken voor het meer dan ons lot is het ons geboden gebod hans |
|
| Willem B. Tijssen: | Woensdag, oktober 12, 2016 13:06 |
| Bij zo'n vurige overtuiging komt die beker altijd goed aan. | |
| Anneke Bakker: | Woensdag, oktober 12, 2016 12:30 |
| Vurig is ook jouw geloof Teun waar ik een diep respect voor heb, zo ook voor dit mooie gedicht. Mooie dag wens ik je. Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: teun hoek |  
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 12 oktober 2016 | ||
| Thema's: | ||