mijn brieven
als je ze al leest
zijn als Dante
aan Beatrijs
niet heel nodig
alleen maar steken
onder het water
niet naar jou toe
in mijn eigen benen
dat ik niet zal lopen
nergens meer kan gaan
om mijzelf te dwingen
eigen liefde te vinden
in het bittere van bestaan
soms wil ik het niet meer
maar die gedachte is meestal
snel weer weg, toch zal ik
verder moeten blijven vrezen
voor de ondoordachte emotie
die mijn gehele systeem in
een chaos wil doen achterlaten
in het vuur van een zelfgecreerde
hel op aarde, voor wat aandacht
dat besteed diende te worden
aan de apocalyptische beelden
die God mij deed laten zien
van een wereld vernietigt door
een vuur gemaakt van bommen
dat mijn hoofd op jonge leeftijd
deed verlangen naar een plek
waar rust en reinheid mij zou verlossen
van de angsten die mij achtervolgen
het enige dat ik zou willen weten
is of ik het nog kan herroepen
zoals men zei dat ik kon doen
al is het maar voor jullie mooie vrouwen
die een kans mogen krijgen
het een keer anders te doen
dan de bloeddorst van enge mannetjes
die niks anders doen dan de wil
van een vuurspugende aap in de kosmos
te vervullen omdat hij ruzie met God heeft