Snurken
Snurken
het grommen moest toch
van ergens komen
ze vond het griezelig
ze trok het laken hoog op
het gegrom bleef aanhouden
werd zelfs luider en luider
toen werd het haar duidelijk
ze had het nog nooit gehoord
toch was het haar man
zijn eerste gromnacht
hoe moest ze het stil krijgen
zou ze hem wakker roepen
tegen zijn benen stampen
hem een stevige duw geven
of het licht aan steken
hij keerde naar haar, sliep vredig voort
ela
Reacties op dit gedicht
| Stroejaro: | Woensdag, november 02, 2016 19:40 |
| Leuk geschreven, met een glimlach gelezen! | |
| Me-randa: | Woensdag, november 02, 2016 10:59 |
| hahaha heeft meneer misschien slaap apneu? | |
| Mamke: | Woensdag, november 02, 2016 10:34 |
| Haha heerlijk! | |
| Avr: | Woensdag, november 02, 2016 10:13 |
| Dit probleem ,leuk,en mooi in eenvoud verwoord! mvg Avr | |
Over dit gedicht
| Auteur: ela |  
|
|
| Gecontroleerd door: ela | ||
| Gepubliceerd op: 02 november 2016 | ||
| Thema's: | ||