In het diepste van het diepste,
In het wezen van jouw zijn,
Waar jouw aanwezigheid vreugde bracht,
Rest nu alleen maar pijn.
Zul je naast me lopen,
Tijdens mijn lange, angstige reis,
En hebben mijn dromen ook kleine lettertjes,
Want alles heeft een prijs.
Ik zie je als ik mijn ogen sluit,
Je gezicht, zonder pijn en strijd,
Ik kijk naar je als ik lig te slapen,
In dit eeuwig durende afscheid.
Zul je bij me blijven,
Zoals je er altijd was,
Want dat dat niks vanzelfsprekend is,
Dat merk ik nu pas.
Je moest gaan, ik weet het,
Ik zal alleen nooit weten waarom,
Antwoorden zullen nooit meer komen,
En het gemis liegt er niet om.
Maar mama kwam je halen, ik weet,
Ze wijkt niet van je zij,
En als mijn tijd gekomen is,
Dan halen jullie mij.
~Miranda~ voor Jeanet (01-09-2012*)
