ergens klinkt een lied
opstekende wind
drijft van eiken en linden
blad na blad
als geelbruine vinders
op glanzend nat
asfalt van straten
vier seizoenen banden
overrijden aan ’t oude kerkhof
verlengde schaduwen;
schuchter liegt zon
over witte wolkenbergen
en of blijvende blijven
komende wachten
ergens klinkt een lied
dat droef weemoedig zingt
over de lente
sunset 3-11-2016
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Dinsdag, november 08, 2016 09:39 |
Peter-Selie, het lied wordt nu in de herfst gezongen en klinkt daarom droef weemoedig omdat de lente al voorbij is en er nog op de nieuwe lente moet gewacht worden. Helpt je deze toelichting? Dank je voor je lezen en reageren en geniet verder van een heel rustige dinsdag. Warme vriendengroet, |
|
| Peter-Selie: | Zondag, november 06, 2016 09:33 |
| Vinders is ook mooi. Prachtig de verwondering over de herfst verwoordt. Ik snap het droevige lied niet in verband met de lente...Je gedicht klinkt meer met mooi melancholie, dan met droevigheid. En is de lente wel eens droevig of is dat omdat die voorbij gaat? | |
| sunset: | Donderdag, november 03, 2016 13:01 |
teun hoek, Dank je wel voor je lezen en reageren teun en geniet van een rustige donderdagnamiddag, Warme vriendschappelijke groet, |
|
| sunset: | Donderdag, november 03, 2016 13:00 |
Natuurlijk moet in de derde zin, eerste strofe 'vlinders' staan i.p.v. 'vinders'. Sorry voor deze typefout dus. |
|
| teun hoek: | Donderdag, november 03, 2016 11:11 |
| via de kleur en mogelijk winterwit op naar nieuw leven. rust in de natuur is welkom. th |
|
Over dit gedicht
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 03 november 2016 | ||
| Thema's: | ||