VERBONDENHEID

Niets om van te dromen
de wereld zag het aankomen
om zich te vervoegen in de troepen
worden vele jonge kerels opgeroepen
honger, oproer,,werkloosheid,
iedereen raakt het noorden kwijt
moeders, jonge vrouwen,in stil verdriet
vaders die alles vervloeken
radeloos naar oplossing zoeken !
Want mannen huilen niet!
Schaarse berichten
radeloze gezichten
bommen en geweerschoten
beelden met bloed overgoten
zijn het onze mannen, die zijn gevallen?
de vrees van hun allen
dan die akelige dagen,
kinderen die naar hun papa vragen,
moeders.. stilzwijgend,.zijn zo bang
jonge vrouwen, het duurt hen te lang
van wereldoorlog I, zijn er niet veel over gebleven
een paar kranige enkelingen zijn nog heden in leven
De volgende oorlog kon amper wachten,
zit nog bij velen nog in hun gedachten....
wat ze meemaakten zijn geen sagen!
enkel antwoord op onze open vragen,
Iedere dag teelt het monster oorlog weer
al wil dat niemand dat nog een keer!
T'is niet te bestrijden
hoe kunnen WIJ dat vermijden?
voor een oplossing bidden?
Laat ik nu in het midden...
iedereen doet het op zijn manier
al is getekende vrede slechts een vod papier,
wij voelen ons VERBONDEN al te saam
men denkt aan de vele graven zonder naam
waar de geur des doods, zo komt overwaaien
waar emoties weer een keer oplaaien
en stilletjes bij de november avondgloed
pinken wij een traan, met triestig gemoed
VERBONDEN zijn voelt goed!
t'is niet genoeg ,omdat het stoppen moet!

Gremigo

november 2016