Met liefde geschreven
We keken naar elkaar,
zagen de tranen die zich schuil hielden,
omdat de stilte nooit stil genoeg
zou zijn opdat het hart zich zou uiten
Ik had geen woorden meer,
ze leken wel mee gestorven
of veilig opgeborgen daar waar
ze niets meer zouden kunnen beroeren
Je nodigde me uit
om ze opnieuw te voelen
Je gaf me je woorden en liet me
dat ene stukje van mezelf weer vinden
ik geef ze je nu ook
en dat is iets wat ons
voor altijd zal binden
Dank je
Reacties op dit gedicht
| teun hoek: | Zondag, november 20, 2016 13:27 |
| mooi . th | |
| Frans07: | Zondag, november 20, 2016 11:55 |
| Erg mooi gedichtje! | |
| Avr: | Zondag, november 20, 2016 10:30 |
| Fijn dat jullie hierdoor, voor elkaar een steun kunnen zijn! Heel mooi dank schrijven! mvg Avr |
|
| wervelende regenboog: | Zondag, november 20, 2016 09:41 |
| fijn dat zulke mensen nog bestaan zodat je je begrepen en geborgen kunt voelen | |
| Mr. Plokky: | Zondag, november 20, 2016 09:33 |
| Erg mooi | |
| Mamke: | Zondag, november 20, 2016 09:11 |
| Prachtig! | |
Over dit gedicht
| Auteur: *Eline | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 20 november 2016 | ||
| Thema's: | ||