De lach achter de sluier
Nu de herfst eindigt begint de winter
door bevroren gevoelens in de nacht
leeft jouw glimlach die mij ontwaakte
voor het altaar naar jouw lentedag.
Het beeld van kale bomen in de berm
toont het kleurloze gevoel dat ik zie
met emoties omringt op jouw lentedag
dat je het sprookje draagt als een illusie.
Al zijn wonderen nog niet de wereld uit
om de tij te doen keren op een lentedag
door het beeld te blijven bewonderen
in mijn hoopvolle theater van de nacht.
door bevroren gevoelens in de nacht
leeft jouw glimlach die mij ontwaakte
voor het altaar naar jouw lentedag.
Het beeld van kale bomen in de berm
toont het kleurloze gevoel dat ik zie
met emoties omringt op jouw lentedag
dat je het sprookje draagt als een illusie.
Al zijn wonderen nog niet de wereld uit
om de tij te doen keren op een lentedag
door het beeld te blijven bewonderen
in mijn hoopvolle theater van de nacht.
Reacties op dit gedicht
| Mr. Plokky: | Maandag, november 28, 2016 19:03 |
| Mooi, zelfs de kleur keuze | |
| Janny Scheybeler de Jonge: | Maandag, november 28, 2016 11:03 |
| ja met teun eens verlangend wil je de volgende in een andere kleur doen heb moeite met het lezen en ik lees je zo graag dank je wel hoor mijnogen worden minder |
|
| teun hoek: | Maandag, november 28, 2016 09:50 |
| verlangend. th | |
| Anneke Bakker: | Maandag, november 28, 2016 09:37 |
| Hoe liefdevol is dit gedicht, het ijs zal wel breken in de nacht, en over enkele maanden komt vanzelf de lente weer. Graag gelezen Alexander. Fijne dag. Anneke |
|
| Mamke: | Maandag, november 28, 2016 09:10 |
| Echt prachtig! | |
Over dit gedicht
| Auteur: Alexander41 | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 28 november 2016 | ||
| Thema's: | ||