Nog nee
Ik kan jou niet meer schenken
groeten en zwaaien gaat nog wel
Meer kan ik niet geven, met ogen
glanzend van het lange smachten
Appels in een boomgaard horen ploffen
gedreven door de wind en het gewicht
In mij ruist en zingt de zee
eens mag ik met jou mee
groeten en zwaaien gaat nog wel
Meer kan ik niet geven, met ogen
glanzend van het lange smachten
Appels in een boomgaard horen ploffen
gedreven door de wind en het gewicht
In mij ruist en zingt de zee
eens mag ik met jou mee
Reacties op dit gedicht
| wervelende regenboog: | Woensdag, december 14, 2016 18:37 |
| is dat een weten? :-) hoop het voor je |
|
| Avr: | Woensdag, december 14, 2016 18:31 |
| En dan is het niet meer een nee! Mooi verwoord! mvg Avr | |
Over dit gedicht
| Auteur: Stanislaus Jaworski | 
|
|
| Gecontroleerd door: de redactie | ||
| Gepubliceerd op: 14 december 2016 | ||
| Thema's: | ||