zwart gat
deze kamer bevat het ongeboren licht
niemand verhaalt van moederschoot
van een tijd nog zonder aangezicht
onwetend dat dit aan duister ontsproot
een geheugen graaft om niet te vergeten
leven zindert als een streling over de huid
o liefde, zal ooit nog iemand van mij weten
als een kluis van steen en mos mij omsluit
niemand verhaalt van moederschoot
van een tijd nog zonder aangezicht
onwetend dat dit aan duister ontsproot
een geheugen graaft om niet te vergeten
leven zindert als een streling over de huid
o liefde, zal ooit nog iemand van mij weten
als een kluis van steen en mos mij omsluit
Reacties op dit gedicht
| Avr: | Zaterdag, december 24, 2016 10:40 |
| Ook dit zeer droef mooie gedicht, vormt een herinnering aan jou! mvg Avr |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Iniduo |  
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 23 december 2016 | ||
| Thema's: | ||