Dood blijft vaag
dood blijft vaag
ik loop over spijkers
ben toch niet gek
mijn bloed is rood
maar met dope
sterft het snel
de stollingsdood
heb ook gesneden
van boven naar
beneden maar
aderen vloeien traag
de dood blijft vaag
in warm water
ik ben nog
niet ontsnapt
uit het leven in
dit stomme bad
heb perspectief
jij bent toch mijn lief
wil melker
28/12/2016
Reacties op dit gedicht
| september: | Woensdag, december 28, 2016 21:37 |
| Een heel goed geschreven en rakend gedicht Wil. Intens. Als destructie of uitvloeisel van niet goed kunnen leven en eigenlijk ook niet goed zonder kunnen..of zonder de geliefde. Liefs | |
| Clarice: | Woensdag, december 28, 2016 20:15 |
| Ik hoop dat er mensen rond je zijn die je eenzaam gevoel kunnen verlichten of dat dit fictief is...sowieso zijn het voor veel mensen moeilijke dagen, maar ook die gaan voorbij! Gts, Clarice | |
| teun hoek: | Woensdag, december 28, 2016 12:20 |
| een oudejaarsgevoel waarin het nieuwe nog niet participeert. th |
|
| Avr: | Woensdag, december 28, 2016 09:33 |
| Afscheid nemen van het leven! Het is zo definitief. En dan is daar ook nog mijn lief! Een aangrijpend schrijven,Wil! mvg Avr | |
| Anneke Bakker: | Woensdag, december 28, 2016 09:29 |
| Hoe bloedstollend eenzaamheid kan zijn. Hou je vast aan je lief. Heftig is dit gedicht Wil. Ik wens je alle goeds en warme groet. Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 28 december 2016 | ||
| Thema's: | ||