Missen
Zij zegt: 'je zou moeten stoppen met rouwen'
Maar, moet ik dan stoppen met van haar te houden?
Mag ik dan niets meer van haar horen?
Zonder haar ben ik verloren
Zij zegt ' denk aan de leuke momenten'
Maar hoe kan ik die in me prenten?
Want hoeveel schuld tref ik?
Veel, dat is mijn grote schrik
Zij zegt: ' je moet vooruit met je leven'
Maar mijn schuldgevoel blijft aan me kleven.
Haar verlies doet me teveel pijn,
Zonder haar lijkt er geen leven meer voor me te zijn...
Maar, moet ik dan stoppen met van haar te houden?
Mag ik dan niets meer van haar horen?
Zonder haar ben ik verloren
Zij zegt ' denk aan de leuke momenten'
Maar hoe kan ik die in me prenten?
Want hoeveel schuld tref ik?
Veel, dat is mijn grote schrik
Zij zegt: ' je moet vooruit met je leven'
Maar mijn schuldgevoel blijft aan me kleven.
Haar verlies doet me teveel pijn,
Zonder haar lijkt er geen leven meer voor me te zijn...
Reacties op dit gedicht
| gedichtenlady: | Dinsdag, maart 07, 2017 19:30 |
| Ontroerend geschreven. Maar kan me helemaal in je gedicht terugvinden ... |
|
| Clarice: | Dinsdag, januari 03, 2017 15:33 |
| Treffend geschreven, Ceara. Het hoofd weet al die dingen ook maar daarom wilt het hart nog niet mee of kan je het (nog) niet uitvoeren. Sommige dingen vragen tijd. Sterkte! Gts, Clarice | |
| Avr: | Dinsdag, januari 03, 2017 13:41 |
| Uit het oog, maar niet uit het hart! Rouwen heeft zijn tijd nodig. Neem deze tijd, en probeer jezelf niets te verwijten! Sterkte! Mooi en herkenbaar verwoord! mvg Avr | |
| teun hoek: | Dinsdag, januari 03, 2017 11:01 |
| schrijnend beleven, doch die eigen keuze is nimmer een verwijt tot hen die doorgaan. sterkte. th |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Ceara | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 03 januari 2017 | ||
| Thema's: | ||