zelfbespiegeling
en wat jij ziet dat zie ook ik
ik lijd wat jij ook lijdt
en als de liefde gaat
bid ik zelfs jouw bede
hoor hoe het kloppen van jouw hart
plots traag en veel te langzaam slaat
jouw ogen zijn de mijne
herkennen diepte van het zijn
wanneer de geest jou ooit verlaat
blijven mij nog steeds de rijmen
zijn wij voor altijd één
in ’t voelen en in ’t denken
ben ik nimmer alleen
zaai heel eenvoudig ’t liefdeszaad
jouw ziel is ook de mijne
sunset 04-01-2017
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Donderdag, januari 05, 2017 14:01 |
Avr, pieter christiaan paardenkoper, Dank jullie wel voor jullie lezen en reageren en nog een heel vredige donderdagnamiddag verder. Warme genegen vriendschapgroet, |
|
| pieter christiaan paardenkooper: | Woensdag, januari 04, 2017 17:10 |
| dat moet wel liefde zijn |
|
| Avr: | Woensdag, januari 04, 2017 16:40 |
| Een eenheid! Mooi verwoord! mvg Avr | |
