Ogen dicht
Ik weet nog dat jij
net als ik verdwaald
in een pijnbomenbos
verschrikt door het geblaf
van een troep honden
een jacht begonnen
Mijn rug tegen de stam
jou in mijn armen, voelen
hoe de boom tegen mijn rug
door de wind bewoog
jouw angst verdwenen
ontspannen onze handen
Maanden later ruik ik
nog steeds de geur van hars
bij het dragen van de jas
proef ik nog jouw mond
de stem die fluistert
in mijn gespitste oren
net als ik verdwaald
in een pijnbomenbos
verschrikt door het geblaf
van een troep honden
een jacht begonnen
Mijn rug tegen de stam
jou in mijn armen, voelen
hoe de boom tegen mijn rug
door de wind bewoog
jouw angst verdwenen
ontspannen onze handen
Maanden later ruik ik
nog steeds de geur van hars
bij het dragen van de jas
proef ik nog jouw mond
de stem die fluistert
in mijn gespitste oren
Reacties op dit gedicht
| Clarice: | Zaterdag, januari 14, 2017 20:49 |
| Heel mooi Stanislaus! Sommige momenten blijven bij.. Gts, Clarice | |
| wijnand.: | Zaterdag, januari 14, 2017 14:40 |
| Fraai | |
| Janny Scheybeler de Jonge: | Zaterdag, januari 14, 2017 13:20 |
| een mooie deze | |
| teun hoek: | Zaterdag, januari 14, 2017 11:05 |
| een bijzondere herinnering die blijvende indruk aanhangt. th |
|
| Avr: | Zaterdag, januari 14, 2017 10:46 |
| En zo word een dierbare herinnering versterkt, door de ogen te sluiten voor de realiteit! Mooi verwoord! mvg Avr | |
Over dit gedicht
| Auteur: Stanislaus Jaworski | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 14 januari 2017 | ||
| Thema's: | ||