Midwinteren
Waren wakker geworden
de vrouw en ik door de kou
komend met het ochtendlicht
Gooide droog hout en turf
in de kachel, warmde kruidenwijn
vulde de bekers
De handen omsloten
wensten een beter leven
keken elkaar grijnzend aan
Zij knielde op het tapijt
deed mij in haar verdwijnen
warm, zacht en teder
Adam in het paradijs
telde op de dunne ruiten
de groeiende bloemen van ijs
de vrouw en ik door de kou
komend met het ochtendlicht
Gooide droog hout en turf
in de kachel, warmde kruidenwijn
vulde de bekers
De handen omsloten
wensten een beter leven
keken elkaar grijnzend aan
Zij knielde op het tapijt
deed mij in haar verdwijnen
warm, zacht en teder
Adam in het paradijs
telde op de dunne ruiten
de groeiende bloemen van ijs
Reacties op dit gedicht
| marchiano di noche: | Maandag, januari 23, 2017 22:57 |
| wow, deze neemt mij gelijk mee in gedachten van verre! knap en meeslepend pakkend verwoord. vr. gr. M. | |
| metske: | Maandag, januari 23, 2017 14:59 |
| zeer mooi en diepgaande teksten | |
Over dit gedicht
| Auteur: Stanislaus Jaworski | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 23 januari 2017 | ||
| Thema's: | ||