Laat maar los
moet ik jou laten gaan
stoppen van je te houden
mijn pijn steekt mij
telkens weer neer
wil je vast houden
maar volgens mij
voel ik geen liefde meer
mijn gedachten zijn niet meer dan
wazige mistflarden tijdens
een koud opkomende zon
verloren goede gevoelens
over hoe het ooit begon
zacht fluisterde mijn hart
laat alles maar los
datgene waar je voor hebt gevochten
je kunt het niet meer aan
sluit de deuren van jouw liefde
en zie die koude zon
eindelijk onder gaan
stoppen van je te houden
mijn pijn steekt mij
telkens weer neer
wil je vast houden
maar volgens mij
voel ik geen liefde meer
mijn gedachten zijn niet meer dan
wazige mistflarden tijdens
een koud opkomende zon
verloren goede gevoelens
over hoe het ooit begon
zacht fluisterde mijn hart
laat alles maar los
datgene waar je voor hebt gevochten
je kunt het niet meer aan
sluit de deuren van jouw liefde
en zie die koude zon
eindelijk onder gaan
Reacties op dit gedicht
| Anneke Bakker: | Woensdag, januari 25, 2017 15:16 |
| Droefmooi jouw eenzaamheid in dit gedicht verwoordt. Morgen komt de zon weer op, ook voor jou, misschien met stralende liefde, dat hoop ik voor je. Wens je alle goeds. Anneke |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Woensdag, januari 25, 2017 14:43 |
| een mooi schrijven | |
| teun hoek: | Woensdag, januari 25, 2017 11:56 |
| waar het echte schemert is het beter de zon te zoeken. th | |
| Avr: | Woensdag, januari 25, 2017 10:55 |
| Een mooi, gevoelvol schrijven! mvg Avr | |
Over dit gedicht
| Auteur: Dreamlover | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 25 januari 2017 | ||
| Thema's: | ||