Die van mij zijn
Die van mij zijn
Sporen
Waar ze liepen in het natte zand
Maar ook in de droogte droeg ik hun schoentjes
In mijn hand
Omdat ze moesten lopen want ik had dat gedaan
Gaf ze hun natje en hun droogje
Droogde mijn handen af en waste ze
In hun onschuld
Schudde de druppels van hun tranen
Af in de wasbak
Waar al zoveel water was
Van alles wat ik bewaarde en nog steeds
Moeten ze lopen
En verder gaan
-Beppie Vanroy- 2009
Sporen
Waar ze liepen in het natte zand
Maar ook in de droogte droeg ik hun schoentjes
In mijn hand
Omdat ze moesten lopen want ik had dat gedaan
Gaf ze hun natje en hun droogje
Droogde mijn handen af en waste ze
In hun onschuld
Schudde de druppels van hun tranen
Af in de wasbak
Waar al zoveel water was
Van alles wat ik bewaarde en nog steeds
Moeten ze lopen
En verder gaan
-Beppie Vanroy- 2009
Reacties op dit gedicht
| wijnand.: | Vrijdag, januari 27, 2017 22:51 |
| Mooi begin daarna gaat het wel.erg op de sentimentele toer.Iemand verliezen doet pijn. |
|
| Aquarel: | Vrijdag, januari 27, 2017 13:39 |
| Ik lees het verlies van een kind, al kan het zijn dat ik het niet begrepen heb. Zo ja, dan kan ik je enkel veel sterkte wensen... Mysterieus mooi gedicht. Liefs, Aquarel |
|
| teun hoek: | Vrijdag, januari 27, 2017 13:15 |
| heel diepgaand , als ik het goed begrijp. h gr. th |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Beppie Vanroy | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 27 januari 2017 | ||
| Thema's: | ||