Zij die verdwenen
Zij die verdwenen, verdwenen in
het niet. Ontheemde zielen naar
waar geen mens hen meer ziet.
Zij verloren stem en een vaste
plaats in het leven. Geen teken
van leven; over hen wordt nog
slechts in herinneringen geschreven.
Zij waren bij het leven betrokken
tot op zekere dag; hun verdwijnen
een wanhoop baarde dat slechts in
verdriet voorzag.
Wat bleef was de onrust in oprechte
spijt, dat zij slechts in persoon
een leven met ons deelde in gedeelde
tijd.
Zij die verdwenen. De vervaging
aan hun herinnering is nu bijna
dood. Hun gezichten zijn nu nog.
slechts vage schimmen.
Hun gemis een signaal van een
mogelijke dood.
het niet. Ontheemde zielen naar
waar geen mens hen meer ziet.
Zij verloren stem en een vaste
plaats in het leven. Geen teken
van leven; over hen wordt nog
slechts in herinneringen geschreven.
Zij waren bij het leven betrokken
tot op zekere dag; hun verdwijnen
een wanhoop baarde dat slechts in
verdriet voorzag.
Wat bleef was de onrust in oprechte
spijt, dat zij slechts in persoon
een leven met ons deelde in gedeelde
tijd.
Zij die verdwenen. De vervaging
aan hun herinnering is nu bijna
dood. Hun gezichten zijn nu nog.
slechts vage schimmen.
Hun gemis een signaal van een
mogelijke dood.
Reacties op dit gedicht
| teun hoek: | Vrijdag, februari 03, 2017 17:21 |
| ik denk Willem, dat geliefden juist in beeld blijven. h gr. th |
|
| Anneke Bakker: | Vrijdag, februari 03, 2017 15:22 |
| Ontheemde zielen, door welke oorzaak ook, gewoon verdwenen of overleden, wie zal het zeggen. Het gemis vervaagt langzaam, de littekens blijven voorgoed. Intens verwoordt Willem. Mooi weekend gewenst. Anneke |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Vrijdag, februari 03, 2017 12:59 |
| ja is zo maar de herinnering blijft |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Willem B. Tijssen | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 03 februari 2017 | ||
| Thema's: | ||