Zonder jou
Zonder jou zijn alle dromen op
geborgen. Is het gras onder mijn voeten
weggemaaid. Het laatste greintje geluk
gestold. Door zon en maan en jou
vergeten. Weggestuurd als een hond.
Levend gevild. Ontvleesd. Gedumpt
in drek en vuiligheid. Maar als jij
er bent houdt mijn verdriet op
met bloeden. Als jij naar mij toekomt
en zwijgzaam openvouwt. Luidruchtig
met je lichaam spreekt en ademt
in mijn bloed. Dan ga ik - badend
in jouw zomer - door de mand en
zal nooit van jou genezen.
geborgen. Is het gras onder mijn voeten
weggemaaid. Het laatste greintje geluk
gestold. Door zon en maan en jou
vergeten. Weggestuurd als een hond.
Levend gevild. Ontvleesd. Gedumpt
in drek en vuiligheid. Maar als jij
er bent houdt mijn verdriet op
met bloeden. Als jij naar mij toekomt
en zwijgzaam openvouwt. Luidruchtig
met je lichaam spreekt en ademt
in mijn bloed. Dan ga ik - badend
in jouw zomer - door de mand en
zal nooit van jou genezen.
Reacties op dit gedicht
| relune: | Dinsdag, mei 28, 2002 02:35 |
| uuuhm...................................ik ben sprakeloos! fantastisch geweldig mooie gedichten schrijf jij zeg! |
|
| Hanneke Eirinn: | Maandag, mei 27, 2002 23:03 |
| heel mooi en indringend dit gevoel verwoord.. | |
| emmy: | Maandag, mei 27, 2002 19:14 |
| mooi | |
Over dit gedicht
| Auteur: Theo H. A. Slachmuylders | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 27 mei 2002 | ||
| Thema's: | ||