Mijn lief,
mijn lief…
Al die jaren,
heb ik jou,
verborgen.
Alleen..,
gewandeld, gekluisterd,
geluisterd naar,
de kleuren van de ondergaande zon.
Vergeefs,
gewacht, gesmacht,
naar dat ene stukje liefde,
de hoop steeds weer ontstoken,
als een kaars,
om te zorgen,
dat de warmte in mijn hart,
beklijft.
-
Omdat ik anders,
nooit zo leven kon..
-
Mijn lief,
mijn lief..
Draag met mij,
mijn dromen,
mijn allergrootste idealen..
Nu ik jou,
gevonden heb,
en het water ons,
al wassend mag onthalen,
is het nu,
die samen,
smelting..
waar ons nieuw,
verworven hart,
kloppend,
dragend,
op dat immer, groot,
verlangen,
drijft..
-
Clarice: | Woensdag, maart 01, 2017 23:03 |
Heel erg mooi gedicht, John! Gts, Clarice | |
Avr: | Woensdag, maart 01, 2017 19:13 |
Mooi, gevoelvol schrijven! mvg Avr | |
september: | Woensdag, maart 01, 2017 17:43 |
Prachtig gedicht John. Liefs | |
Mamke: | Woensdag, maart 01, 2017 14:28 |
WAUW! Zo mooi deze! | |
Janny Scheybeler de Jonge: | Woensdag, maart 01, 2017 11:05 |
schitterend GROTE klasse ook de achtergrond passend |
|
Anneke Bakker: | Woensdag, maart 01, 2017 09:42 |
Ontroerend John hoe ik hier jouw verlangen in lees, ik wens je van harte veel liefde en geluk en een mooie dag. Anneke |
|
teun hoek: | Woensdag, maart 01, 2017 09:25 |
een fortissimo in leven. fijn. goede tijd gewenst. th |
|
Auteur: John Kroos | ||
Gecontroleerd door: John Kroos | ||
Gepubliceerd op: 01 maart 2017 | ||
Thema's: |