Ik
Ik.
Wat ik voel, is niet uit te leggen.
Wat ik denk, is niet hardop te zeggen.
Maar dat zal niemand begrijpen die daar zelf niet is geweest.
Gewone mensen komen daar niet, alleen wij het meest.
Een plek waar gevoel en gedachte samen komen, in het donker rondjes draaien. Een tornado om mij heen, waar honderden handjes naar mij graaien.
Om grip te krijgen, om mij een slaaf te maken van het gevoel.
En dat is hun enigste doel.
Maar het voelt ergens ook als thuis. Waar ik kan zijn zoals ik ben, het voelt als mijn eigen wereld, en toch voelt het ook weer niet als mijn eigen huis.
Ik zweef tussen werelden, heen en weer..
Tussen oude pijnen en nieuw zeer.
Wat ik voel, is niet uit te leggen.
Wat ik denk, is niet hardop te zeggen.
Maar dat zal niemand begrijpen die daar zelf niet is geweest.
Gewone mensen komen daar niet, alleen wij het meest.
Een plek waar gevoel en gedachte samen komen, in het donker rondjes draaien. Een tornado om mij heen, waar honderden handjes naar mij graaien.
Om grip te krijgen, om mij een slaaf te maken van het gevoel.
En dat is hun enigste doel.
Maar het voelt ergens ook als thuis. Waar ik kan zijn zoals ik ben, het voelt als mijn eigen wereld, en toch voelt het ook weer niet als mijn eigen huis.
Ik zweef tussen werelden, heen en weer..
Tussen oude pijnen en nieuw zeer.
Over dit gedicht
| Auteur: Eleazara | 
|
|
| Gecontroleerd door: de redactie | ||
| Gepubliceerd op: 19 maart 2017 | ||
| Thema's: | ||