Wat schrok ik toen ik van je hoorde
je lag pardoes en eensklaps in ,t ziekenhuis
ik wilde gelijk iets van me laten horen
en in een reflex belde ik je huis.
Ik legde neer zodra ik ,t besefte
je was er niet,je lag in ,t ziekenhuis
ik wilde je mailen
schrijven
of ook bellen
ik denk aan jou,kom a.j.b.gauw weer thuis.
maar bedenk,als alle narigheid voorbij is
onthou je alleen het goede van die tijd
en och,van alle dingen kun je leren
dus hoofd omhoog
en hou je goed,beste meid.
Clarice: | Maandag, maart 20, 2017 21:00 |
Mooi gedicht, Janny, ik herken de paniek. Gts, Clarice | |
Mr. Plokky: | Maandag, maart 20, 2017 18:40 |
Als een geliefd persoon iets gebeurt, dan ga je door de grond. Mooi gedaan | |
Willem B. Tijssen: | Maandag, maart 20, 2017 18:23 |
Dan schrik je uit oprechte zorg en vriendschap. Mooi verwoord. |
|
metske: | Maandag, maart 20, 2017 11:01 |
mooi hoor! | |
wervelende regenboog: | Maandag, maart 20, 2017 09:37 |
je wilt zo iemand bijstaan maar is even onbereikbaar goed verwoord |
|
Stroejaro: | Maandag, maart 20, 2017 09:17 |
Inderdaad, schrikken zo'n bericht. Goed verwoord in dit troostende gedicht. | |
teun hoek: | Maandag, maart 20, 2017 09:15 |
die schrik blijft altijd toeslaan . h gr. teun | |
Anneke Bakker: | Maandag, maart 20, 2017 09:04 |
Verschrikkelijk zo'n bericht Janny, hopelijk komt het allemaal goed. Lieve groet voor jouw en succes Anneke |
|
Auteur: Janny Scheybeler de Jonge | ||
Gecontroleerd door: Janny Scheybeler de Jonge | ||
Gepubliceerd op: 20 maart 2017 | ||
Thema's: |