Einde.
ben weer afgegleden
naar heel diep beneden
waar het zwart
mij langzaam omarmde
het verstikte alles in mij
totdat ik geen zucht
meer kon geven
het is gewoon het einde
het einde van het leven
naar heel diep beneden
waar het zwart
mij langzaam omarmde
het verstikte alles in mij
totdat ik geen zucht
meer kon geven
het is gewoon het einde
het einde van het leven
Reacties op dit gedicht
| september: | Dinsdag, april 11, 2017 16:33 |
| Wat triest en droevig voor je. Het blijft soms vallen en dan toch weer opstaan,zoeken naar licht(puntjes) Ik wens dat je ze weer vindt. Liefs en sterkte | |
| Janny Scheybeler de Jonge: | Dinsdag, april 11, 2017 16:19 |
| wat kan ik zeggen? | |
| Avr: | Dinsdag, april 11, 2017 13:58 |
| Heftig! Wens je een lichtpunt toe, om hier weer uit te komen! Sterkte! mvg Avr | |
Over dit gedicht
| Auteur: Dreamlover | 
|
|
| Gecontroleerd door: de redactie | ||
| Gepubliceerd op: 11 april 2017 | ||
| Thema's: | ||