Verlegen rood
Langs de kade zie ik het overzicht
dat naar jou leidt
de helder blauwe lucht ademt
jouw reinheid
getekend door schapenwolken
die duiden je ademhaling
wat zo aandoenlijk blijft bewegen
in mijn herinnering.
Dat gevoel is wat ik vanavond
weer omarm
om je verlegen te laten kleuren
tijdens zonsondergang.
De weg in perspectief maar de afstand
is betrekkelijk
het oranje en violet kleurt eeuwig
mijn realiteit
terwijl de illusie in mijn remslaap
blijft dromen
door naar jouw natuurlijke verlegenheid
bedeesd te stromen.
Ik proost met een verlegen rood gevuld
bourgogne glas
om de beschaafdheid te typeren
hoe je inborst was.
dat naar jou leidt
de helder blauwe lucht ademt
jouw reinheid
getekend door schapenwolken
die duiden je ademhaling
wat zo aandoenlijk blijft bewegen
in mijn herinnering.
Dat gevoel is wat ik vanavond
weer omarm
om je verlegen te laten kleuren
tijdens zonsondergang.
De weg in perspectief maar de afstand
is betrekkelijk
het oranje en violet kleurt eeuwig
mijn realiteit
terwijl de illusie in mijn remslaap
blijft dromen
door naar jouw natuurlijke verlegenheid
bedeesd te stromen.
Ik proost met een verlegen rood gevuld
bourgogne glas
om de beschaafdheid te typeren
hoe je inborst was.
Reacties op dit gedicht
| Avr: | Donderdag, april 13, 2017 13:49 |
| Heel mooi, en beeldend de vergelijkingen verwoord! Een warmbloedig schrijven! mvg Avr | |
| gedichtenlady: | Donderdag, april 13, 2017 11:13 |
| Figuurijk mooi geschreven over een lief, mooi, liefdevol thema. Vooral het laatste zorgt dat ik wat ontroerd word. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Alexander41 | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 13 april 2017 | ||
| Thema's: | ||