zwarte viooltjes
door hun donkere zijn
en kleine verwarde hartjes
midden schemerige winderigheid
ril ik onzeker met hen mee
stil hopend dat de zon
met warme stralen
hen tot ontvlamd verlangen
in mijn wereld verbreidt
als aanhalige glimlachjes
midden mijn gedachten
neerschrijft
Reacties op dit gedicht
| september: | Zaterdag, mei 13, 2017 23:35 |
| Heel lief en vertederend. Zoals liefde voor de natuur hier spreekt. Liefs | |
| claire vanfleteren: | Zaterdag, mei 13, 2017 19:09 |
| Een mooi gedichtje, maar ik weet echt niet over wat je het hebt, help me een beetje! | |
| Anneke Bakker: | Zaterdag, mei 13, 2017 19:00 |
| De komende warme dagen krijgen ze daar de kans voor Tine. Een klein hartje kijkt je glimlachend aan. Vertederend gedichtje en graag gelezen. Lieve groet. Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: verhavert | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 13 mei 2017 | ||
| Thema's: | ||