[scheur de huid
van onze lijven
pel zoenen
uit onze monden
brand onze namen
in ons bloed
duik met mij onder
in peilloze diepten]
ik mis de lacune
en speel dit uit
open een venster
- mij is het klam
begripvol een man,
zegt, scharen zijn rijp
- mij wordt het bang -
zegt, de roede staat
en aardolie spuit hoog
vanuit hun aders;
kom met wat emmers
ik snij wat water
voor bloemen in mei
wervel in vaten
leegte ...
voor altijd voorbij
sunset 16-05-2017