ik blijf verscholen
ook als woorden zichzelf verslinden
in koeterwaals en daas
en ik niet weet wat
mijn gevoelens zingen
en jij mij je armen leent
als troost voor als
mijn tranen mochten vloeien
dan wil ik liefst mijn
liefde geven aan zij
die mijn hart verbrandde
en as met haar handen
plette tot stof dood
maar ik blijf verscholen
in de veiligheid van mezelf
de naaktheid van mijn ziel
nog steeds bedekt met pijn-
©20170328
in koeterwaals en daas
en ik niet weet wat
mijn gevoelens zingen
en jij mij je armen leent
als troost voor als
mijn tranen mochten vloeien
dan wil ik liefst mijn
liefde geven aan zij
die mijn hart verbrandde
en as met haar handen
plette tot stof dood
maar ik blijf verscholen
in de veiligheid van mezelf
de naaktheid van mijn ziel
nog steeds bedekt met pijn-
©20170328
Reacties op dit gedicht
| EXPLICIT: | Maandag, mei 22, 2017 23:29 |
| Erg herkenbaar, mooi... | |
| september: | Maandag, mei 22, 2017 21:46 |
| Prachtig, ik voel de emotie. Heel goed geschreven. Het komt binnen. Liefs | |
| Aquarel: | Maandag, mei 22, 2017 20:57 |
| Pijnlijk goed gedicht. Liefs, Aquarel |
|
| mima: | Maandag, mei 22, 2017 20:32 |
| je raakt met je schrijven, je hebt de pijn zo zorgvuldig mooi verwoord dat het kunst is geworden ;) | |
Over dit gedicht
| Auteur: Nayeli | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 22 mei 2017 | ||
| Thema's: | ||